Бұл мақалада Қазақстанның материалдық емес мәдени мұрасының табиғат пен ғаламға қатысты дәстүрлі білімдері мен әдет-ғұрыптарынан көрініс табатын маңызды аспектілерінің бірі қарастырылады. Топонимдерді иін тірескен лингвомәдени мәтін немесе мәдени кодтың бір бөлігі материалдық емес мәдени мұра ретінде зерттеу Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университетінде мәдениет және өнер мамандықтары бойынша магистранттарды даярлау шеңберінде жүзеге асырылатын «Қазақстанның материалдық емес мәдени мұрасы» оқу курсының бөлігі болып табылады.

Қазіргі уақытта ғылыми қауымдастық көбінесе «жанды мұра» деп аталатын материалдық емес мұраны сақтаудың бірнеше модельдерін/тәсілдерін ұсынады. Ұсынылған шаралардың контекстінде оның жас ұрпаққа ресми және бейресми контексте берілуі негізгі болып саналады. Бұл мақалада авторлар қарастырылып отырған Қазақстанның дәстүрлі топонимика саласындағы оқу курсының мазмұндық аспектілерін ашып көрсетеді, олар тәжірибеде мақұлданған оқу материалдарының бөлігі ретінде ұсынылады.

Мақала авторларының пікірінше, қазіргі ғылымда лингвистика, тарих және география тоғысында дамып келе жатқан ғылым ретінде топонимика туралы пікір басым. Бірақ, біздің ойымызша, топонимика әлдеқайда үлкен ресурсқа ие және оны белгілі отандық ғалым М.Семби негізін қалаған мәдени және семиотикалық көзқарас тұрғысынан зерттеуге болады.

Осы зерттеудің мақсаты сандық және түстік белгілері бар топонимдер мысалында қазақстандық топонимдердің семиотикалық-символикалық мағынасын қайта құру болып табылады.

Мақала Қазақстан Республикасы Білім және ғылым министрлігінің АР09259280 «Қазақ мәдениетінің тілдері этникалық сәйкестіліктің негізі ретінде: семиотика және семантика» жобасы аясында дайындалған.

Түйін сөздер: «жанды мұра», оқу курсы, магистратура, сан және түс белгілері бар топонимдер.