Халық педагогикасынан оқыту, үйрету, бейімдеу, тәрбиелеу, бағыттарындағы ғасырлар бойы жинақтаған тәжірибелері десек, халықтық тәрбие деп біз белгілі бір ұлттың жеке адамға, соның ішінде балаға тәрбиелік ықпал етуінің тарихи қалыптасқан жүйені түсінеміз. Бұл жүйе халықты бүкіл өмір тіршілігімен, болмысымен біртұтастықта болады. Этностық-мәдени сәйкестіктің негізі тіл, ғұрып, діни сенімдері, тарихы сияқты сәйкестіліктерін барынша сақтауға және дамытуға ұмтылысы жаһандану үрдісінің мазмұндық көрінісін білдіреді. Өйткені, мұнда тәрбиенің негізін замандар бойы қалыптасып келген асыл рухани құндылықтар және биік ізеттілік пен руханилық тұрғысындағы ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып жататын, адамның ізгілік қасиетін нығайтып, әрі асылдандыра түсетін, халықтың даналық өмір салтынан туындап отыратын бұлжымас ережелер мен қағидаларды құрайды. Этомәдени мұралар – адам өмірінің алтын арқауы. Этномәдени мұралар негізінде жалпыадамзаттық рухани құндылықтарды жоққа шығармайды, қайта солармен үндесіп жатады. Бұлар бірін-бірі байытып, құнарландырып отырады. Демек, этномәдениеттен тереңдеп нәр алған адам – рухани бай адам. Ондай тұлға жалпыадамзаттық тұрғыдан мәдени және рухани құндылықтарды бойына тезірек сіңіреді, сөйтіп, толық әрі кәміл адам дәрежесімен сипатталады.